Zo verstop ik me in een blauwe draak
Ik overzie mijn leven gauw en vaak
Lukt het mij een zin te zien.
Zo zie ik je links en rechts in de kamer
Zo verzin je mij, zijn we weer samen
Voor een moment of tien.
In deze tegenstelling is bereikt
Dat alles goed is en er ook iemand zeikt
Over leven en dood.
Veelvoud van mensen, van gedichten
Veelvoud van woorden en gezichten
In glas in lood.
De strop is al vastgeknoopt, hangt voor het raam
En ook de stoel eronder zie ik al staan
Het is de vraag nog: hij of zij
Dus als je denkt dat je niets meer weet
Als je voelt dat je iets vergeet
Denk dan aan mij.