Zo verstop ik me in een blauwe draak

Ik overzie mijn leven gauw en vaak

Lukt het mij een zin te zien.

Zo zie ik je links en rechts in de kamer

Zo verzin je mij, zijn we weer samen

Voor een moment of tien.

 

In deze tegenstelling is bereikt

Dat alles goed is en er ook iemand zeikt

Over leven en dood.

Veelvoud van mensen, van gedichten

Veelvoud van woorden en gezichten

In glas in lood.

 

De strop is al vastgeknoopt, hangt voor het raam

En ook de stoel eronder zie ik al staan

Het is de vraag nog: hij of zij

Dus als je denkt dat je niets meer weet

Als je voelt dat je iets vergeet

Denk dan aan mij.