Beschrijf de waanzin en zij

Zal u eren met haar wijsheden

Omschrijf het kloppen van het

Hart en de onhoorbare zekerheid

Van absolute stilte ruist er doorheen.

Probeer te achterhalen wat we hier

Doen en er zal geen verklaring

Adequaat zijn. Het licht boven de

Bar plonst in het glas naast me,

Waar nog een restje Palm inzat. Het

Glas zal er niet van breken.

 

De betoverde taal die we spreken

Verbloemt problemen van intrinsieke

Aard. Beelden van beelden van beelden

Verbeelden zich nogal wat: het bos

Bleef al die tijd slechts zichtbaar

Tussen bomen. Wat je denkt verstaat

Zich nooit helemaal met wat je ziet.

Het glas breekt alleen als er licht

Invalt uit een parallel universum,

Uit de schemerwereld tussen beeld

En verbeelding.

 

In de waarneming wordt een wereld

Van verloren mogelijkheden

Teruggebracht tot één enkel feit

Gebeurtenis zonder zin of beleid,

Andere wereld is linksrechts en

Voorachter, de mens braakt zijn

Eigen stront en de waarheid werkt

Versplinterend: wat waar is, is hier

Is nu, straks niet meer en laat

Me met rust. Probeer niet te

Speculeren op specifieke gevoelens en

Gedachten: enkel op papier ben ik degene

Die ik zijn wil. Voor de rest wil ik

Degeen zijn die ik ben.

 

De vervoering die in elk ding

Bestaat, de verwoesting die

Heel langzaam verdergaat, een

Kernramp van gedachten als

Golven en deeltjes, slingeren mij

De grote onverschilligheid in;

Ik begrijp dat er een wereld om me

Heen is, maar niet waarom die er zijn

Moet. Ik aanschouw menselijke

Tweeslachtigheid.

 

Zo klinken de schrijnendste hymnen

Door in de dingen die ik nimmer zal

Verwezenlijken. Ach, Herr Jesu, kijk:

Gevoelens vervagen bij vlagen tot

Beelden van leed op T.V.

 

De avond is soms even illusoir als

De nacht had kunnen zijn. Blijft op

Den duur: het niets meer willen weten,

Terwijl het hoofd hangt, de blik breekt,

Troebel wordt en het lichaam verslapt en

Verstijft in dezelfde seconde. Het leven

Haalt ons in-spin de bocht gaat naar

Links en rechts tegelijk, overvloed aan

Gedachten die we even vergeten waren,

Splinters die diep in het lichaam bloeden

En de heerlijke pijn van de incestueuze

Herinnering aan verdorven geneugten. Daarbij

Opgeteld: de afwezigheid van normen en waarden

-Er is iets, er zal nooit meer zijn.