Die boom draagt mijn geschiedenis

Ze staat winterwarm en zomerfris

Nog voor mijn raam zodat de berk

Op ieder uur mijn uitzicht is.

 

Als ik deze wereld verlaat

Begraaf me dan onder een houten zerk

Die als ik wegrot zelf ook vergaat

Huil maar niet, hou je maar sterk.

 

Voor die enkele vriend de herinneringen,

Met goud omrand, aan een goeie maat

Ik heb geleefd, maar schaduwen verspringen

Zoals de gedichten die ik hier achterlaat.

 

Lieve ouders, die mij het leven gaven

En het niet begrepen hoor mij aan

Mochten jullie me ooit moeten begraven

Mijn woorden blijven hier stilaan.

 

Misschien heb ik van dit leven meer

Te vrezen, dit kille herhaal van bestaan

Om het bestaan. ’t Is me een eer

Hier weg te wezen en in de ochtend op te gaan.

 

Dank voor elke toevallige ontmoeting

Voor verhalen die elkaar kruisten voor een moment

Ik was de schaduw die voorbijging.

De boom bevat mijn testament.