Zal ik mij hier dan neerleggen,

In dit niemandsland tussen vaarwel en voorbij?

De laatste herinneringen vloeien weg en

Als ik mijn ogen sluit, sluit zich de rij

 

Zal ik mij hier dan neerleggen

Op de kale vloer van deze treincoupé

Waar ik alles hoor wat anderen zeggen

Vaag als de echo van een schreeuw.

 

In dit niemandsland tussen vaarwel en voorbij

Zit niemand nog echt op een ander te wachten

Als ik vandaag verstaan had wat je gisteren nog tegen me zei

Wat overstemd werd door te veel gedachten…

 

…zo sloot ik zonder het te weten zelf de rij

nu lig ik hier, en mijn liggen heeft begin noch einde

ik vertelde mijn verhaal, u luisterde, u was vrij

aanschouw uw lot; het is het mijne.