Zal ik mij hier dan neerleggen,
In dit niemandsland tussen vaarwel en voorbij?
De laatste herinneringen vloeien weg en
Als ik mijn ogen sluit, sluit zich de rij
Zal ik mij hier dan neerleggen
Op de kale vloer van deze treincoupé
Waar ik alles hoor wat anderen zeggen
Vaag als de echo van een schreeuw.
In dit niemandsland tussen vaarwel en voorbij
Zit niemand nog echt op een ander te wachten
Als ik vandaag verstaan had wat je gisteren nog tegen me zei
Wat overstemd werd door te veel gedachten…
…zo sloot ik zonder het te weten zelf de rij
nu lig ik hier, en mijn liggen heeft begin noch einde
ik vertelde mijn verhaal, u luisterde, u was vrij
aanschouw uw lot; het is het mijne.