Aan: Arjin van As

Ondanks afstanden, en werelden

Van ongedefinieerde aanwezigheid:

Als de krijtstreep van het

Vorige leven vervaagt, is al

Het gevoel de relativering

Van zijn eigen diepte.

 

Dat net zo min als de puin-

Hopen achter me, waar de rook

Langzaam opstijgt en de ruïnes

Er verlaten bijliggen: dagelijks

Tuinfeest van bezoedeling en

Ongehoorde zachtmoedigheid.

 

Het leven is een hel,

Maar meer ook niet.