Aan: Arjin van As
Ondanks afstanden, en werelden
Van ongedefinieerde aanwezigheid:
Als de krijtstreep van het
Vorige leven vervaagt, is al
Het gevoel de relativering
Van zijn eigen diepte.
Dat net zo min als de puin-
Hopen achter me, waar de rook
Langzaam opstijgt en de ruïnes
Er verlaten bijliggen: dagelijks
Tuinfeest van bezoedeling en
Ongehoorde zachtmoedigheid.
Het leven is een hel,
Maar meer ook niet.