De dood is een koopman op de markt van Wuhan
mensen eten graag vleermuis dus die verkoopt hij hen dan
of is de dood een centrum voor virologie
waar een virus ontsnapte al kon dat eigenlijk niet
nee de dood is een sprinkhaan die zich in een zwerm weet
waar hij doelgericht te werk gaat zo hele oogsten wegvreet
de dood is een auto of misschien wel een bom
of een slok van een drankje uit vergiftigde bron
de dood is het touw om de nek van de gehangene
onschuldig zijn maar moeten leven als gevangene
de dood is je moeder eenzaam op de IC
je wilt haar bezoeken maar je mag er niet heen.
Categoriearchief: Gedicht
October 21st 2015
A nice black car all of a
sudden appears out of
thin air they’ve made it
two more refugees to add
to a camp somewhere in
Europe amongst all those
poor people fleeing their
countries feeling neither
welcome nor at home in
ours Russia and the USA
reach an agreement not
to shoot each other while
bombing the fuck out of
Syria Marty would love
to fly one of those fighter
planes one day the border
between North and South
Korea opens up for just
twelve hours Arsenal plays
Bayern München but I have
no idea what that means and
on the radio Calvin asks how
deep is your love and Justin
answers what do you mean
it’s easy love it’s lush life if
these words sound corny switch
them off I don’t care The Doc and
Marty lost in a camp full of
refugees in a world that is real
and I would have never imagined
that I would live to see the day
where we rather go back to the
future than forward to the past.
Spoor 29
Nog kun je hier de echo van
de oude stoomtrein horen
die reed tussen Tilburg en
Turnhout we hadden klinkende
namen in ons spoorwegnet
Weelde Baarle Nassau Grens
Baarle Nassau Riel Alphen en
een zijtak richting Goirle die
was voor de industrie de echo
van die stoomtrein klinkt
hier onder deze brug door
als een snelweg die andere
richtingen aanbeveelt
het eens zo krachtige geluid
van de stoomfluit werd
gereduceerd tot het fluiten
van vogels het zoemen van
bijen spoor 29 was een spoorlijn
voor internationale handel als
je wilde smokkelen dan ging je
wel wandelen tijdens de twee
wereldoorlogen was het Bels
Lijntje telkens afgesloten en
vanaf de jaren vijftig dan de
opkomst van de auto zo werd
het Lijntje langzaam overbodig
tussen Turnhout en Tilburg was
geen treinverbinding meer nodig
we haalde de rails weg sloopten
de meeste stations de natuur
kreeg jaar na jaar vrij spel het
Bels Lijntje werd een fietspad
en als je de geschiedenis niet
kent is er bijna niets dat nog
herinnert aan het verleden
geen treinenloop meer geen
biels geen rails van station
Baarle Nassau Grens staan
enkel nog de muren die
als ze praten konden zouden
zeggen Nederland en België
zijn goede maar verre buren.
Spoor 29 was de officiële naam voor het zogenoemde ‘Bels Lijntje’, de vroegere treinverbinding tussen Tilburg en Turnhout. Dit gedicht schreef ik ter gelegenheid van de 150ste verjaardag van het ‘Bels Lijntje’.
Docwerk: Zee zonder vissen
Afgelopen zomer werkte ik mee aan een animatie die Leonie Schepers voor Docwerk maakte van mijn gedicht ‘Zee zonder vissen’. Deze animatie wordt komend najaar ook door Omroep Brabant uitgezonden.
Zee zonder vissen
Dus ik zag die zwerver
voor de tweede keer en
ik durfde hem niet in z’n
ogen te kijken maakte
mezelf wijs dat hij me
toch niet zag dus vanaf
mijn balkon dook ik in
een zee zonder vissen
die zee is straks hier
Tilburg is dan kust
dus ik liep in een bos
zonder bomen vroeg
me af waar in hemelsnaam
de schaduw was dus ik
rende van kastjes naar
muren terwijl ik wanhopig
een deur zocht dus de
katten op sterk water
bewogen mee in een
onzichtbare sprong
dus de seizoenen ze
verschoven ieder
decennium één maand
naar achter dus in
een ver land kwamen
mensen erachter dat
oorlog voeren geen
goed idee was dus we
zeiden crisis van de crisis
naar de crisis om de crisis
want de crisis is de macht
het koninkrijk en de kracht
en de heerlijkheid
tot in eeuwigheid.
Lichting: 6 / 2017
Regie en animatie: Leonie Schepers
Camera: Jan van den Heuvel, Jordy van den Brug
Geluid: Jan van den Heuvel
Montage: Leonie Schepers
Lengte: 2:30 minuten
Formaat: HD
Taal: Nederlands
Zwart gat
Dag stad ik maak nog één keer
een foto van je die ik voor eeuwig
in mijn geheugen prent situatie
zoals zij nu is jij bent nog mijn
stad nog net mijn stad en ik ben
nog jouw dichter er zal een tijd
komen dat je hunkert naar mij
dan zal ik er niet zijn ik neem
mijn hoed af buig en groet je nog
een laatste keer ademloze stad
kamer in mijn hart dwaallicht in
mijn denken laat me nog één foto
van je maken zodat ik me herinner
hoe het was hoe jij was hoe wij
samen en dan zal ik je bedanken
zeggen dat ik weliswaar op meer
hoopte we bleven vreemden voor
elkaar maar dat het zo goed is en
ik ook niet kan ontkennen dit
afscheid valt me zwaar daarna
doe ik een stap terug draai me
om kijk nog je één keer aan loop
weg richting het grote zwarte gat
deemoedig en vol overtuiging
waag ik de sprong.
Tilburg tergt
Aan: Onias Landveld
Tilburg tergt elke poging haar
in woorden te vangen strandt
loopt uit op niets al die kilometers
die ik op mijn fiets door de stad
reed meestal ’s morgens vroeg
hebben er niet toe gedaan ik
bracht brood aan de armsten
de stad wist lang niet van mijn
bestaan wat zij zijn gaan zien
als werk noem ik een plicht of
op zijn minst fatsoen Tilburg
tergt elke noeste poging haar
te beschrijven gaat aan de tijd
ten onder de herfst is al weer
bijna gekomen dan sterft alles
net een beetje beter dan gaan
een paar dichters onder de
grond liggen rusten tot het
zomer wordt deze stad
verandert hoewel ze altijd
dezelfde blijft these antithese
synthese snap het of niet
Tilburg tergt en je doet er
geen moer aan ze was
misschien al die tijd niet
meer dan een groupie en
nu heeft ze een nieuwe
ster ontdekt die ze tijdelijk
maar genadeloos liefheeft
zoals ze jou heeft liefgehad.
D’n Ophef
De dagen zijn stroperig
geworden de stad toevallig
en de tijd haalt trucjes uit
in mijn hoofd nu zie je me
wel nu zie je me niet er ligt
nog zoveel tijd in ’t verschiet
er is hoewel minder nog altijd
veel mogelijk en de echte
rijkdom huist in je hoofd
in je hart nooit in je platte
achterzak wie een brug
bouwt naar een ander zal
toch eerst zelf over moeten
steken anders blijft het
wachten op de ander ik
bouwde die brug stak de
brug over ik legde mi’n
hart neer bij uw voordeur
ik ging weer naar huis
in de hoop dat u mijn
hart had gevonden
en ook de tocht over
mijn brug zou durven
wagen nu zie je me wel
nu zie ik u niet.
Geen toekomst
Het is steen om taal
het staat nooit stil en
het rijdt ook niet het
loopt nooit op zijn
laatste benen het is
geen aflaat en ook
geen beleid het is
hopelijk geen toekomst
van haat en hinder het
blijft misschien goed
gaan of wellicht gaat
het minder het is geen
optelsom van al die kleine
hinderlijke dingen het
mag nooit ongegeneerd
smolderen tot het een
ondergrondse veenbrand
van buitengewone proporties
is de toekomst kan geen boze
blanke man zijn de toekomst
zal ook in Tilburg zonder enige
twijfel van de liefde moeten
komen omdat er zonder liefde
geen toekomst is.
Aan mijn vrienden
Nu de avond valt kan ik
niet anders zeggen dan
dat ik blij ben dat ik deze
dag met jou door mocht
brengen vriendschap is
telkens weer de keuze
voor elkaar dat stemt
me vandaag nederig
en dankbaar
het is een vertrouwen
dat ik niet bij iedereen
voel en mijn vriendschap
is ook niet voor iedereen
bedoeld en als je weet wie
je bent weet dan ook dat
het speciaal voor jou was
want jij bent speciaal voor
me en ik zeg het slechts
zelden ik zeg nu dankjewel en
alleen al dat jij erbij was
dat maakte mij.
Festival Mundial
Het enige dat in al die jaren
hetzelfde bleef was het tijdstip
waarop het festival losbarstte
steevast half juni en waar ik
ook woonde Mundial was altijd
in mijn ideologische achtertuin
Leijpark loopt vol met mooie
mensen verleid door de klanken
van wereldmuziek en exotische
instrumenten er was een markt
waar je nieuwe ideeën kon ruilen
het festival was gratis er werd
hooguit een vrijwillige bijdrage
gevraagd kwam heel langzaam
jaar na jaar het gevoel dat het
ieder jaar een beetje minder
werd de goede doelenmarkt
verdween als eerste maakte
plaats voor het grote geld
concurrentie betekent dure
programmering woekerprijzen
voor tickets en vooral een
ander publiek de laatste Mundial
in het park was een vrijplaats
voor vechten en fascisme daarna
een nieuwe locatie en compact
festival een tijdperk ten einde
en Mundial het aantrekken en
afstoten dat heb jij gedaan maar
weet wel dat na Incubate nu jij
moet vrezen voor je voortbestaan.