De mensen geven de stad

haar geest haar sfeer zij ademt

ons we geven onze herinneringen

aan een stapel stenen die we dan

thuis noemen en omdat we meer

herinneringen hebben dan één huis

aankan zetten we er nog een paar

gebouwen naast die noemen we

winkel kerk kroeg school we nemen

er een baantje naast daarna richten

we onze achtertuin in en kopen

een hond de hond volgt ons al

die hoopjes stenen die we door

herinneringen ziel gaven noemen

we straten wijken steden zeven

sloten tegelijk Nergenshuizen

niet eens in het klein maar in

het middelgroot wat zou het

mooi zijn als de haven begon

op het Piusplein standsstrand

erbij helemaal goed wat zouden

onze huizen wijken steden

zich herinneren over ons

praten zij onderling over

hun ziel die eigenlijk onze

ziel is onze onsterfelijke

gezamenlijke ziel dat is

de stad zij overleeft ons

en onze hond het huis

weldra bewoond door

vreemden andere meubels

andere tuin en de stad

herinnert zich ons nog

enkel op papier overleden

inmiddels en administratief

afgehandeld.