Ik strijd met banvloek en met woordenschat

In een wereld die mijn strijd misschien begrijpt

Intolerante driftgedachten postgevat

Zaagselkoppen in de macht der wens gerijpt.

 

Ik vecht voor de geijkte idealen

En ik snap niet waarom geweld nog overheerst

In een leven rechtgezet langs linialen

Slaan we door, dan toch heel beheerst.

 

Ik bestrijd het eindeloze conformisme

Zonder vrijheid zijn gedachten minder waard

Ik bestrijd het vergeten van wat gister was

Elk geweten ontdekt daar zijn aard.

 

Mijn verdediging is enkel een soort oergevoel

Dat de wereld van angsten is vervuld

Jij zegt: “dat gevoel van jou dat streeft zijn doel voorbij,”

Met zoveel stelligheid dat wij zijn uitgeluld.

 

En dus verval ik van lieverlee in zwijgen

Waardoor jij denkt nog gelijk te hebben ook

Een karaktertrekje oudere mensen eigen

Vastgeroest tot in elke knook.

 

Ik geloof dat we allen beter af zijn als

Elk willen een weten wordt op zich

Elke letter in het ritme van een Weense wals

Is steeds een strofe in een nieuw gedicht.

 

Ik geloof in een wereld die zo objectief is

Dat geweld zijn plaats er niet in heeft

In gedachten -in een leven dat me even lief is-

Voor te vallen, terwijl je zweeft.

 

Wil je weten of ik aan je dacht vanmorgen

Wil je weten waar mijn zorgen waren toen

Opgeborgen in het halfbewuste voorgeborchte

Van de waarheid en het blazoen.