Meestal is er toch nog wel

Een moment van stilte, oase

Van rust in het strakke ritme

Van de tweekwartsmaat. Bedaar,

Bedaar toch en verraad me de

Antwoorden op prangende vragen.

 

Het sloopt in mij, er is

Volbracht en nog nooit was

Een einde voller. Welk, want

Wat was zal nooit meer. Bekend

Gevoel, andere schijn, schijnt

Schijnt het. Stiekem was er dat

Wat nooit werkelijk werd.

 

Het lijkt niet zo’n probleem,

Want er is niks. Er is enkel

Die agressie, en in de rondte

Is niets te zien; wie welk wat

En waar lopen niet parallel aan

Terloopse bewegingen van oog en

Geest. Alles een zee van bedoelingen

En ongestoorde vermoeienissen.

Gedachtekronkels.

 

Gedacht of gedicht,

Verward of verlicht?