Bij het schilderij van Eugène Carièrre
Vervaagde madonna vertelt
De geschiedenis, sinds oeroude
Tijden; heilig zijn zij die
In onze plaats lijden, veilig
Degenen die voortijdig verdwijnen,
De schuld is voor hen die het lijden
Vermijden.
Gezicht geëtst in
Donkergrijze groeven van het
Geheugen, vervagen, vermoeden
Behagen, behoeden. Treurwilgen
Als eenzaam behang
Het kind beantwoordt de serene
Glimlach van zijn moeder met
Een blik vol dodelijke ernst. Niets
Is belangrijker dan iets anders
En de onbestorven ernst vervaagt
Op een doek aan de muur, precies
Zoals een hagelwitte glimlach zou.