Bij het schilderij van Eugène Carièrre

 

Vervaagde madonna vertelt

De geschiedenis, sinds oeroude

Tijden; heilig zijn zij die

In onze plaats lijden, veilig

Degenen die voortijdig verdwijnen,

De schuld is voor hen die het lijden

Vermijden.

Gezicht geëtst in

Donkergrijze groeven van het

Geheugen, vervagen, vermoeden

Behagen, behoeden. Treurwilgen

Als eenzaam behang

Het kind beantwoordt de serene

Glimlach van zijn moeder met

Een blik vol dodelijke ernst. Niets

Is belangrijker dan iets anders

En de onbestorven ernst vervaagt

Op een doek aan de muur, precies

Zoals een hagelwitte glimlach zou.