Dan draait ze zich

Om: de verwarring

Wordt mijn thuis.

De draai herhaalt

Zich tot elke waanzin

Overbodig is, tot de

Wereld samenvalt met

De draai van haar lichaam.

 

Ze kijkt me aan, mijn arm

Rust om haar schouders. Ze

Lacht. Haar hoofd draait

Mijn richting op. Werelden

Concentreren zich in haar

Blik. Wispelturend lacht

Ze naar me. Voortgezet:

Het heerlijke dieet van

Niets (dan haar lach).

 

Ze draait zich om. Ze

Lacht. Ze kijkt me aan.

“Wat wil je dan,” vraag

Ik zachtjes. Ze weet niet

waarom haar wil telkens om

zijn as draait en uitkomt

Bij wat ze ongewenst vindt.

Elk mens is een oneindige

Verzameling verhalen, en zij

Niet meer dan haar lach.

 

Mijn arm rust om haar schouders.

Ze kijkt me aan. Ze lacht. “Ik

Wil niet meer,” zegt ze. Zegt zij.

Het verhaal is onderbroken en er

Valt een diepe stilte, terwijl ze

Langzaam doordraait.