Dan draait ze zich
Om: de verwarring
Wordt mijn thuis.
De draai herhaalt
Zich tot elke waanzin
Overbodig is, tot de
Wereld samenvalt met
De draai van haar lichaam.
Ze kijkt me aan, mijn arm
Rust om haar schouders. Ze
Lacht. Haar hoofd draait
Mijn richting op. Werelden
Concentreren zich in haar
Blik. Wispelturend lacht
Ze naar me. Voortgezet:
Het heerlijke dieet van
Niets (dan haar lach).
Ze draait zich om. Ze
Lacht. Ze kijkt me aan.
“Wat wil je dan,” vraag
Ik zachtjes. Ze weet niet
waarom haar wil telkens om
zijn as draait en uitkomt
Bij wat ze ongewenst vindt.
Elk mens is een oneindige
Verzameling verhalen, en zij
Niet meer dan haar lach.
Mijn arm rust om haar schouders.
Ze kijkt me aan. Ze lacht. “Ik
Wil niet meer,” zegt ze. Zegt zij.
Het verhaal is onderbroken en er
Valt een diepe stilte, terwijl ze
Langzaam doordraait.