Bij het lezen van ‘De Bot’ van Günther Grass
In waterige gelukzaligheid herlezen
Vissenogen hun gratige levensverhaal
Op de duistere bladzijden van het
Gemoed. Om één leven te begrijpen
Moet u eerst de gehele wereld opeten.
Deprimerend herhaal van verdrukking,
Moord en vergeefs ontloken liefde. Arme,
Ontheven bot wiens herhaal synchroon loopt
Met het onze, ze hebben je gevangen en klagen
Je aan omtrent oordelen die je zelf niet
Had en wij kunnen slechts weten wat we doen,
Wie we zijn en dat er voor ons
Geen redding meer mogelijk is.
Dus, kom, laten we liegen
Liefhebben en lief zijn,
Want morgen sterven we…
…en worden we herboren.