Bij het lezen van ‘De Bot’ van Günther Grass

In waterige gelukzaligheid herlezen

Vissenogen hun gratige levensverhaal

Op de duistere bladzijden van het

Gemoed. Om één leven te begrijpen

Moet u eerst de gehele wereld opeten.

 

Deprimerend herhaal van verdrukking,

Moord en vergeefs ontloken liefde. Arme,

Ontheven bot wiens herhaal synchroon loopt

Met het onze, ze hebben je gevangen en klagen

Je aan omtrent oordelen die je zelf niet

Had en wij kunnen slechts weten wat we doen,

Wie we zijn en dat er voor ons

Geen redding meer mogelijk is.

 

Dus, kom, laten we liegen

Liefhebben en lief zijn,

Want morgen sterven we…

 

…en worden we herboren.