Ze neemt je zonder

woorden mee naar

een park in de polder

ze lacht daar geluidloos

en legt zich bij je neer

een stille handeling

die hier nog mag

ze krijgt blosjes

op haar wangen

als ze opgewonden

is één geen zuchtje

wind het gras riekt

naar pas gemaaid

ze houdt haar adem

in sterft een kort

moment en wordt

opnieuw geboren.